© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 17 Ιουλίου 2007

Μια μικρή έρευνα: ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΟΥΣΑ; ΤΙ ΘΑ ΠΕΤΑΓΑ;

Τριανταπέντε άνθρωποι των Γραμμάτων και της Τέχνης βρέθηκαν μαζί στις 12 Ιουλίου 2007, υπό την αιγίδα του ΚΕΝΕΠ Παύλου Μπακογιάννη και με πρωτοβουλία της Ντόρας Μπακογιάννη, για να εκφράσουν τις απόψεις τους επί του προβληματισμού:

Ελλάδα 2007… και μετά:

Τι θα κρατούσα; Τι θα άλλαζα;

Για ένα μόνο λεπτό ο καθένας έπρεπε να διατυπώσει τις απαντήσεις του. Γι' αυτό και η όλη εκδήλωση, δανειζόμενη μια φράση της Κικής Δημουλά, ονομάστηκε "Ενός λεπτού μαζί".

Η αξιοπρόσεκτη αυτή εκδήλωση έγινε αυτές τις μέρες και Ιστοχώρος-blog, όπου ο καθένας μας, εκτός από την οπτικοακουστική μετοχή στο λεπτό του κάθε ομιλητή, μπορεί αμέσως μετά να εκφράσει και ο ίδιος την προσωπική του θέαση επί των παραπάνω ερωτημάτων.

Ζώντας εμείς στη Ζάκυνθο την ωραία και τουριστικόπληκτη, θα μπορούσαμε από αυτό εδώ, το δικό μας βήμα-μπλογκ ν' ανοίξουμε έναν παρόμοιο διάλογο, ή έστω να καταθέσουμε συντομότατα τις δικές μας απόψεις για το νησί μας, που τόσο αγαπάμε, γι' αυτό αγωνιούμε κι ας μάς πληγώνει. Τροποποιώ, λοιπόν, το παραπάνω ερώτημα και Σάς συν-καλώ, φίλους γνωστούς και άγνωστους, να συν-ομιλήσουμε επί του ερωτήματος:

Ζάκυνθος Σήμερα, βλέποντας προς το Αύριο...
Τι πολύτιμο θα κρατούσα; Τι θα πέταγα στ' άχρηστα;

Περιμένω τις σκέψεις Σας, υπό τύπον σχολίων. Αν κάποιος ή κάποια δεν τα καταφέρνετε με τους υποσχολιασμούς των blogs, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου με email: pakapodistrias@yahoo.gr .


Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΑΠΟΨΗ

Από τη Σημερινή Ζάκυνθο θα κρατούσα ως πολύτιμα:

- Τα χειρόγραφα του εγκατοίκου Ιερομονάχου Διονυσίου του Ποιητή,
- Το λείψανο του άλλου Διονυσίου, του αγίου της Συγνώμης και της Καταλλαγής,
- Το χαμόγελο παιδιών ανέμελων, μαζί με τα παιχνίδια τους, όσων παίζουν ακόμα,
- Το στοργικό το δάκρυ των γονέων, που λιγοστεύοντας εκείνοι, αυξαίνουμε εμείς.

Αχ, και να μπορούσα να στείλω στη χωματερή κατευθείαν:

- Τους πολιτικούς απαξάπαντες της νεότερης Ζακύνθου, και ας καούν μαζί με τα ξερά - ολίγιστα χλωρά!!! Και τούτο, για όσα δεν σκέφτονται για εμάς τους ανέστιους ιθαγενείς, αλλά κυρίως για όσα σκέφτονται... [Ως γνωστόν, εσχάτως λέω και διαδηλώνω, ότι ολοσχερώς απαξιώνω και πολιτική και πολιτικούς!!!]
- Όλα τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, που ξετρυπώνουν, ωσάν ραδικοβλάσταρα, όπου υπάρχει ακόμα γης άχτιστη!!!
- Τη νεότατη συνήθεια να περπατάμε, οδηγάμε, τρώμε, πίνουμε, ερωτευόμαστε, πενθούμε και ό,τι άλλο, μιλώντας σ' ένα κινητό τηλέφωνο. Το δε χειρότερο, σ' ένα ...αθέατο πια κινητό τηλέφωνο...
- Την αστοργία, την υλοφροσύνη, την αμορφωσιά και τον επαρχιωτισμό ως τρόπους καθημερινότητας τού εν Ζακύνθω 21ου αιώνα...

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

· Στις παραλίες
Θα κρατούσα τις αμμοθίνες και τα κρινάκια θα πέταγα ομπρέλες και ξαπλώστρες

· Στα βουνά
Θα κρατούσα τα πραγματικά χωριά και θα πέταγα τα ψεύτικα

· Στη πόλη
Θα κράταγα τα ποδήλατα και θα έδιωχνα τα αυτοκίνητα

· Στις πλατείες και τους πεζόδρομους θα κρατούσα τα παγκάκια και θα πέταγα τα νάυλον και τα τραπεζοκαθίσματα

· Στις εκκλησίες θα κρατούσα το μυστήριο και θα πέταγα τα μεγάφωνα.

· Θα κρατούσα τις «ομιλίες» και θα πέταγα τις μπουφωνίες

· Από τα σκουπίδια θα κρατούσα την ενέργεια και θα πετούσα το σύστημα διαχείρισης τους.

· Θα εξασφάλιζα το νερό και θα καταργούσα την εμπορία του

· Θα κρατούσα τις βαρδιόλες και θα πέταγα τις κάμερες

· Θα κρατούσα τους ποιητές και θα πέταγα τους τσαρλατάνους

· Θα κράταγα τις μάντσιες και θα πέταγα τις ρεβεράντζες.

· Θα κρατούσα τις ελιές και τις μουριές και θα πέταγα τους φοίνικες και τις αροκάριες

· Θα κρατούσα τα θηράματα και θα έδιωχνα τους κυνηγούς

· Θα κρατούσα τους περιηγητές και θα έδιωχνα τους τουρίστες

· Θα υπερασπιζόμουνα την πολεοδόμηση και θα καταργούσα την πολεοδομία

· Θα κρατούσα τη χελώνα και θα πέταγα τους «προστάτες της»

· Θα κρατούσα τα αλώνια και θα πέταγα τα …σαλόνια

· Θα κρατούσα τα μνημεία τέχνης και θα πέταγα τα μνημεία αλαζονείας…



Ένας απλός χωραΐτης

Ανώνυμος είπε...

Στην τόσο απρόσωπη και αλλοτριωμένη κοινωνικοπολιτιστικά Ζάκυνθο του 2007, εκείνα που μπορεί κάποιος να κρατήσει, παρήγορα και ανακουφιστικά, είναι τα όσα λίγα επιβιώνουν θαυμαστά και μνημειώνουν κάτι από τα "περασμένα μεγαλεία" της, αλλά και όσα από τα μετασεισμικά "άνθη" της, λιγοστά κι αυτά, κρίνονται άξια για να γεμίσουν ένα μόνο μέρος από τα κάθε λογής "χάσματά" της.

Όσο γι' αυτά που πρέπει ν' αρνηθείς ή να πετάξεις ως ανάρμοστα, θλιβερά ή πνιγηρά στοιχεία, είναι τα σχετικά με την περισσή μιζέρια, την αντιπνευματικότητα, την κακογουστιά, τον επαρχιωτισμό, τον πολιτικαντισμό, τον λαϊκισμό, τον στείρο νεοπλουτισμό, την ακρισία, την έλλειψη Μνήμης, Γνώσης και Σεβασμού κλπ. - ή με ό,τι άλλο αντίθετο προς καθετί άριστο ή εξαίρετο και τιμητικό γεννήθηκε σ' αυτόν τον τόπο και σε ό,τι αληθινά ταιριάζει στην έλλογη "φύση" ενός όντος, που αξίζει πάντοτε να ζει και να νιώθεται ως πλάσμα "ΧΑΡίΕΝ" και όχι απλά σαν ένα από άχαρη ύλη (ή μόνο για την Ύλη) σαρκίο.

Διονύσης Σέρρας

Ανώνυμος είπε...

Όλα φαίνεται να αλλάζουν πολύ γρήγορα γύρω μας.

Ο κόσμος υποβάλλεται σε ένα συνεχές “οικονομικό και κοινωνικό σοκ”. Όλοι αντιλαμβάνονται την φυσική έννοια των νέων κοινωνικό-οικονομικών όρων έστω και αν δυσκολεύονται να τους κατανοήσουν.

Η οικονομική ευμάρεια εχει μετατρέψει κάθε είδος ανθρωπιάς στο αναμενόμενο κέρδος.

Θέλω να πιστεύω ότι η απώλεια της ταυτότητα μας περιορίζεται στον τρόπο ζωής μας.

Στις σημερινές συγκυρίες της κοινωνικής ζωής του σύγχρονου ανθρώπου οι οικονομικές συνθήκες, ο τρόπος λειτουργίας των θεσμών, η ιδεολογία που καλλιεργείται, οι αξίες και τα ιδανικά που υιοθετεί κάθε κοινωνία είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ύπαρξη ενός υψηλού δείκτη αποπροσανατολισμού της καθημερινής μας ζωής.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την μαζοποιηση στον τρόπο διαβίωσης, την εμπορευματοποίηση αλλά και τις υλιστικές αντιλήψεις του ανθρώπου καθώς και την αδυναμία στην κοινωνικοποίηση των νεων συμβάλουν στην αύξηση φαινομένων ηθικών και όχι μόνο εκπτώσεων.

Ο “θάνατος” της οικογένειας, η κοινωνική αδικία, η τάση για εύκολο πλουτισμό, ο αμοραλισμός και ο ξεπεσμός των ηθικών αξιών, η διάδοση των ναρκωτικών, η εξεικονιση φρικιαστικών εγκληματικών σκηνών στα Μ.Μ.Ε., η υποτίμηση του ανθρώπινου παράγοντα, η ελευθεριότητα που σκοτώνει την ελευθερία και η έλλειψη ιδανικών είναι στοιχεία που γεννούν επίσης απαξίωση.

Σε πολλά πράγματα είμαστε ψηφοδεείς και πολιτικά νήπιοι με την πλήρη ηθική φόρτιση της λέξης. Πρέπει να καταλάβουν οι πολιτικοί μας ταγοί που εχουν επίσημη ιδιότητα και κατέχουν την διακυβέρνηση της τοπικής μας κοινωνία oτι το κοινωνικο και πολιτικό τους γίγνεσθαι και φαίνεσθαι δοκιμάζεται και επιβεβαιώνεται μέσα από τα έργα τους και όχι τα λόγια τους. Ας στραφούν προς την νεολαία, ας την κοιτάξουν στα μάτια και ας σταματήσουν επιτέλους τα προεκλογικά ταξίματα και χτυπήματα στην πλάτη. Άλλωστε “Τριών δει μεμνήσθαι τον άρχοντα : ότι ανθρωπων άρχει, ότι κατά νόμων άρχει και ότι ουκ αεί άρχει”.

Αποδεδειγμένο είναι οτι σήμερα οι πολιτικοί εν δυνάμει και εν ενεργεία στην ποικιλία του χώρου και την εναλλαγή του χρόνου περισσότερο έχουν σαν πρότυπο τον «ΗΓΕΜΟΝΑ» του Μακιαβέλι και λιγότερο την « ΗΘΙΚΗ» του Σπινόζα. Άλλωστε πόσο επίκαιρο είναι το απόσπασμα από την Ε΄ Πράξη της κλασικής κωμωδίας του Μολιέρου ¨Δον Ζουάν¨ : “…Στην εποχή μας η υποκρισία είναι μια διαστροφή πολύ δημοφιλής και όλες οι δημοφιλείς διαστροφές ανάγονται σε αρετές. Ο ρόλος του ευσεβούς είναι ρόλος προνομιούχος και η υποκρισία είναι το πλέον προσοδοφόρο επάγγελμα. Πολύ περισσότερο, είναι μια τέχνη, η τέχνη του ψεύδους, παντού και πάντα σεβαστή. Κάποτε μπορεί να την ξεσκεπάζουν αλλά κανείς δεν τολμά να την κατακρίνει. Όλες οι άλλες διαστροφές επισύρουν θύελλα επικρίσεων όπου καθένας μπορεί δημόσια να τις καυτηριάσει, η υποκρισία όμως είναι μια προνομιούχος διαστροφή.

Κανείς δεν μιλάει για αυτήν και απολαμβάνει ηγεμονική ατιμωρησία…”

Βασίλης Μούτσιος

kiki είπε...

Αχ...πονάει αυτό το θέμα. Στο μπλογκ μου δείχνω μόνο την ομορφιά στη Ζάκυνθο κι αυτό πολλές φορές μπορεί να παρεξηγηθεί, να αποπροσανατολίσει και να θεωρήσει κάποιος ότι όλα μου αρέσουν εδώ κι ότι όλα είναι καλά καμωμένα.
Πολλά όμως δε μου αρέσουν κι ας μην τα λέω...

Τι μου αρέσει και θα κράταγα:

Τις γαλάζιες καθαρές παραλίες.
Τη φυσική ομορφιά.
Τους αξιόλογους κατοίκους της.
Την παράδοση.
Το πράσινο.


Τι θα πέταγα με ευχαρίστηση:
Την πολιτική και τους πολιτικούς (όχι μόνο από τη Ζάκυνθο).
Τους νεόπλουτους και όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Το κόλλημα με την παράδοση (άλλο να την αγαπάς κι άλλο να είσαι αδύναμος να δεις μπροστά).
Την αμορφωσιά (κι ας έχει βγάλει κάποιος 100 πανεπιστήμια) και την αγένεια.
Την εκμετάλευση γενικώς.
Την εκμετάλευση και τους εκμεταλευτές του νερού. Αίσχος!
Την ακρίβεια.
Τη βρωμιά και τα σκουπίδια.
Την αδιαφορία όλων.
Τους δήθεν και ό,τι δηλώνουν πως είναι (βλέπε: μουσικός, δημοσιογράφος, οικολόγος κλπ κλπ).
Τους κυνηγούς.
Το κουτσομπολιό.

Δυστυχώς είναι περισσότερα αυτά που θα πέταγα...

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ είπε...

ΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΖΑΚΥΝΘΟ: Την ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ για το έλλειμμά της σε αισθητική, ηθική, & λογική και για το ότι, παρά τις περγαμηνές της στον Πολιτισμό και στην Ιστορία δεν μπόρεσε να συνεχίσει να αντιστέκεται στο έλλειμμα στην αισθητική, την ηθική, & τη λογική της υπόλοιπης Ελλάδας. Είτε όμως υπάρχει αυτή η ανησυχία, είτε όχι, o χρόνος θα κάνει τον κύκλο του, είτε με εμάς συμπαραστάτες του, είτε με εμάς ανταγωνιστές του. Μακάρι να προλάβουμε να το δούμε.
ΤΙ ΘΑ ΠΕΤΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΖΑΚΥΝΘΟ: Την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ να στριγκλίζει για έλλειμμα σε αισθητική, ηθική & λογική τη στιγμή που η ελλειματική πορεία της δεν έγινε ούτε ερήμην του χρόνου, ούτε ερήμην των ζακυνθίων. Μέχρι πρότινος χειροκροτητές κομμάτων, που ανέδειξαν από τον πάτο του κοινωνικού βαρελιού τους ταγούς της, που την έφτασαν εδώ, οδύρονται υποκριτικά για την κατάντια της. Συνεχίζοντας μάλιστα να μην καταγγέλουν τίποτα και κανέναν ως αιτία, προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν την βολή, που τους έκανε όλα αυτά τα χρόνια να σιωπούν.

Ανώνυμος είπε...

Αν και δύσκολο στην απάντηση -λόγω Λειτουργήματος-το συγκεκριμένο ερώτημα, προσπαθώ να "πετάω" καθημερινά:
α)Τα ψυχοφθόρα πάθη που με ταλανίζουν και με χωρίζουν από τον Ουρανό.
β) Τους άχρηστους και ά-Χριστους πολιτικάντηδες πολιτικούς.
γ) Κάθε ξενικό και παρείσακτο (προς Θεού ΟΧΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!), που αλλοτρίωσε την Πνευματικότητα και το κάλλος της "ωραίας και μόνης".
δ) Το αμαρτωλό κέρδος, εμπρος στο οποίο ουδείς ερυθριά μηδέ ωχριά.
ε) Τους κλέφτες των ψυχών και των σωμάτων, των άυλων και υλικών μας, που πλήθυναν -δυστυχώς- στο δύσμοιρο τούτο νησί.

Τι προσπαθώ να "κρατήσω";
α) Την παρουσία της Μονής του Άμμου στο Ζακυνθινό γίγνεσθαι. Με τη στάση της ζωής μου... Για να λάμπει παντοτινά "ως άστρο φαεινό" στους αιώνες που έρχονται, μεταδίδοντας ένα και μόνο: βιωματικό Χριστιανισμό.
β) Την εναπομείνασα παρθενική φύση (όση απέμεινε από τη λαίλαπα των σκοτεινών και αρρωστημένων ψυχών).
γ) Την τέρψη της γλυκύτερης "υπέρ μέλι καί κηρίου" παραδοσιακής μουσικής.
δ) Την αγάπη των δικών μου ανθρώπων, αλλά και των "ξένων" που με εκτιμούν.

Πάντως, σαν κατακλείδα ας αναμνησθώ και τούτο:
Κάποτε ρώτησαν τον Όσιο Σεραφείμ, στην έρημο του Σάρωφ, στην αχανή Ρωσία: "Πάτερ, πως να βοηθήσω να φτιαχτεί ο κόσμος;". Και απάντησε: "Ξεκίνα να φτιάξεις τον εαυτό σου. Αν τα καταφέρεις, τότε ένα μικρό μέρος του κόσμου θα έχει φτιαχτεί".
Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα τι θα κρατούσα ή τι θα πέταγα από τον περίγυρό μου. Θα πέταγα τον κακό μου εαυτό. Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να πετάξουμε τον κακό μας εαυτό.... Έτσι θα ξεκινήσει ο αγώνας. Αν θα τα καταφέρουμε; Είναι στο χέρι μας!

Δανιήλ, ο Ιερομόναχος.

Ανώνυμος είπε...

ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ....ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΔΥΝΗΡΟ
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ
ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ!!!
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΤΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ, ΩΣ ΙΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.
ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΣΕΜΙΟΥ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ
ΤΟΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΟΥΣ.
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΤΑ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ ΚΑΙ
ΛΙΟΣΤΑΣΙΑ.
ΤΙΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΡ ΚΑΙ ΦΑΣΑΡΙΑ.
ΤΙΣ ΒΑΡΚΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ.
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΑΜΜΟΥ ΠΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΙΖΑΜΕ
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΣΤΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ ΜΑΣ ΕΠΕΒΛΕΠΑΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ Η
ΠΛΕΚΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΡΛΟ.
ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ
ΣΤΟ "ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ"...
ΤΟΝ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ.
ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΣΤΟΥ ΝΕΓΚΑ ΤΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ

ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΞΕΧΝΩ Η ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΩ..
ΤΙΣ ΛΑΚΟΥΒΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΟΔΗΓΟΥΣ.
ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΦΟΥΣ.
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ.
ΤΗΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ.
ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΤΗ ΜΙΖΑ, ΤΗΝ ΑΝΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.
ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΤΗ ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ...ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ..

p.lykogiannis είπε...

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ ΟΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΑΙ, ΝΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ, ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ?
ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΕΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΝΡΘΩΠΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΚΑΘΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΝΕΚΡΗ.
ΤΙΣ ΜΥΡΟΥΔΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ , ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ, ΤΗΣ ΣΤΑΦΙΔΑΣ, ΤΟΥ ΛΑΔΙΟΥ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.
ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΗ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΩΤΕΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΗ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ.
ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΑΠΟ ΑΥΡΑ ΛΕΠΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΥΕΙ, ΣΑΓΗΝΕΥΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΚΙΣΤΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ.
ΣΤΟ ΠΥΡ ΘΑ ΠΕΤΑΓΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΒΡΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΕΟΠΛΟΥΤΙΣΜΟ, ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΚΤΙΝΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ ΣΤΑ ΥΨΗ.
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΓΡΕΜΙΖΕΙ ΣΕ ΚΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ ΦΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΕΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΜΕ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ,ΤΗΝ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ, ΤΟΝ ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΚΑΙ ΤΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ..

Δέσποινα είπε...

Την αγαπάμε τη Ζάκυνθο αλλά αυτή συχνά μας πληγώνει...
Σαν αντίδραση, από το νησί θα ήθελα να ξεχάσω
1. Το κυνήγι αξιωμάτων με μόνο στόχο την ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων.
2. Την άναρχη οικοπεδοποίηση.
3. Τον τουρισμό Γ΄ κατηγορίας.
4. Τις περιοχές που έγιναν παρανάλωμα του πυρός.
5. Την έλλειψη Θεάτρου και Πινακοθήκης.
6. Τις νοοτροπίες που δηλώνουν επαρχιωτισμό.

Αλλά και πάλι θα κράταγα
1. Το Σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου.
2. Τις τουριστικά ανεκμετάλλευτες περιοχές.
3. Τους Ζακυνθινούς ποιητές, παλιότερους και νεότερους.
4. Τη θέα της Χώρας από την Μπόχαλη.
5. Τους φιλοπρόοδους συμπολίτες μας.

Ανώνυμος είπε...

Γέννημα και θρέμα Ζακυθινιά, όμως, λόγω συνθηκών, πολέμων και ανάξιων κυβερνητών, ανήκω σε κείνους που πουλήθηκαν για ένα κομμάτι ψωμί να παν στα πέρατα της γης, να χτίσουν άλλες πατρίδες. Σε κάθε ταξίδι γυρισμού, όπου κι αν αγγίξω, η Ζάκυνθος με πονάει.



Τι θα πετούσα:

Το νεοπλουτισμό, την αδιαλλαξία των πολλών, το ανελέητο κυνήγι του εύκολου κέρδους, ανεξάρτητα συνεπειών.

Την ευκολία με την οποία ξεπουλιέται η γη, ανεξαρτήτως αγοραστών.

Την αγένεια που καταντά αυθάδεια, πολλών κατοίκων, τον ωχαδελφισμό, την αδιαφορία για το περιβάλλον και για τον διπλανό.

Την έλλειψη ανθρωπιάς και τους πάσης φύσης «ξερόλες».

Την αισχροκέρδεια και την εκμετάλλευση που καταντά γδάρσιμο των πολυπληθών επισκεπτών του νησιού μας.

Τους «μάγκες» αμφοτέρων φύλων που εκμεταλλεύονται την άγνοια ή τις καλές προθέσεις των «αγαθών».

Τις καρέκλες και τα τραπέζια από εκεί όπου ΔΕΝ ανήκουν, άλλο αν οι μαγαζάτορες καταβάλλουν σεβαστά ποσά στους ιδιοκτήτες, κρατικούς, εκκλησιαστικούς ή ιδιωτικούς φορείς.

Τα «μανιταροοικοδομήματα», βίλλες και τα τοιαύτα των καταπατητών, που δεν γνοιάζονται για το περιβάλλον ή τον γείτονα.

Τους καλαμοκαβαλλητές του πνεύματος, που εκμεταλλευόμενοι, θέσεις, όνομα, καταστάσεις, αδυναμίες, γνωριμίες, βλέπουν εκ του πολύ σύνεγγυς τα «μεγαλουργήματά τους» και υπερβολικά αφ΄υψηλού τις γνήσιες προσπάθειες άλλων να βάλουν έστω κι ένα μικρό λιθαράκι στην φθίνουσα πνευματική ζωή του τόπου.

Την υπεροψία, κακογουστιά και χοντροκοπιά των νεόπλουτων.

Το «ισοπέδωμα» αξιών, αρχών και ηθικής.

Άπαντες τους εμπρηστές στο πυρ το εξώτερο.



Τι θα κρατούσα:

Τα ιερά και πνευματικά κειμήλια του αγαπημένου νησιού. Θα κρατούσα τον Ιερό ναό της Αγίας Μαύρας...

Τη γνήσια Ελληνική γλώσσα με την ιδιόρυθμη, όμορφη ντοπιολαλιά χωρίς να μπερδεύω κάθε δεύτερη λέξη και μια ξενική μέσα.

Την παλιά αρχοντιά του χαρακτήρα των ανθρώπων, την ανιδιοτελή φιλοξενία, το γνοιάσιμο, το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και την εκτίμηση.

Την παλιά γειτονιά με τις αυλές και τις καρέκλες στο πεζοδρόμιο τ΄απογεύματα του καλοκαιριού, όπου «λύνονταν» τα προβλήματα της γειτονιάς και όχι μόνο.

Τα μαγαζί με τις κιθαρίτσες των θαμώνων και τις γνήσιες φωνές τους όταν αυθόρμητα τραγουδούσαν τα μεράκια και τους πόθους τους και θα πέταγα τους κακόφωνους και φάλτσους πολλές φορές, καλοπληρωμένους κανταδόρους που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια.

Θα κρατούσα τους τίμιους, νόμιμους μετανάστες και θα πέταγα στα βαθιά νερά τους δουλέμπορους, κλέφτες κι εγκληματίες κάθε είδους.

Θα κρατούσα τις ελιές και τ΄αμπέλια, τους όχτους και τους αγρούς για να μπορούν και πάλι να φυτρώνουν κοπελούλες, μανουσάκια και κοκοράκια μέσα στα στάρια...

Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Ανώνυμος είπε...

Πρωτα απο ολα θα ριξω μια ματια στο ονομα της και θα εξηγησω αυτο το συνθετο υπεροχο ονομα.

Ζακ-υνθος.
Απο το -Ζ- αρχιζει η λεξη Ζωη,
-υνθος- ειναι η μιση λεξη του
ονοματος ενος απο τα πιο υπεροχα και ευωδιαστα λουλουδια. Τον Υακινθο.
Αυτο και μονο μας λεει πολλα. Απο το ονομα της μας αποκαλυπτει την ζωντανια της, την ομορφια, και την ευωδια της.

Ματια ρομαντικα, και σκεψη νοσταλγιας απο ( ξενιτεμενο ) οπως εγω, θα μου επιτρεψετε να μην πεταξω απολυτως τιποτα απο την γη της, απο τις συνηθειες των απλοϊκων και καλοσυνατων συμπατριωτων μας, με την αυθορμητη διαθεση, το χωρατο, την κουβεντουλα με τη συρτη Ζακυνθινια προφορα, που μπορεις να την απολαυσεις παντου. Απο
Τραπεζες, ΚΤΕΛ, λεωφορειο, Ιατρεια, ακομα και στις Εκκλησιες. Οχι, δεν εχω να
πεταξω τιποτα. Αυτα ειναι συνδεδεμενα με τον Ζακυνθινο, την παραδοση, τη γη του, τη γη μας.

Ο Τουρισμος προσπαθησε να τον αλλαξει. Ομως με πεισμα εχει κρατήσει το δικο του, την κουλτουρα του, ηλικιωμενος ή
νεος. Εναν τοπο δεν τον κρινεις απο δημοσια εργα, ουτε απο κτιρια, σοκακια ή αυλες. Κοιταζεις τον κοσμο του ισα στα ματια και του δινεις το χερι. Πολυ
περισσοτερο τον ομορφο κοσμο που εχει το Νησι μας. Μην παραπονιεσθε. Να
ειστε ευτυχεις που γεννηθηκατε και ζητε σε αυτο εδω το υπεροχο και
φιλοξενο Νησι μας, την Ζακυνθο.

Με πολλη αγαπη σε αυτην, και τον κοσμο της.

Ευχαριστω για τη φιλοξενια στην
ερευνα σας.

jimmarg είπε...

Ζάκυνθος σήμερα. Τι θα κρατούσα; Τι θα πέταγα;… Εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, τόσο που αν προσπαθούσαμε να το αναλύσουμε σε βάθος, θα γράφαμε ένα ολόκληρο βιβλίο ο καθένας, και πάλι ίσως να μην έφτανε…
Σε γενικές γραμμές, οι προηγούμενες απόψεις που αναρτήθηκαν, με καλύπτουν.
Σε ένα νησί που βασιλεύουν ο νεοπλουτισμός και τα επακόλουθα του, η ματαιοδοξία, η αδιαφορία ( είτε αυτή αφορά την ιστορία και παράδοση του, είτε τη σημερινή κατάντια του, είτε ακόμη, τις σχέσεις μεταξύ των κατοίκων του) , η έλλειψη εσωτερικής καλλιέργειας, η κουτοπονηριά και ο αλληλοσπαραγμός , σίγουρα όταν αναλογίζεται κάποιος τι θα πέταγε, διαθέτει πληθώρα επιλογών.
Όσο για το τι θα μπορούσε κάποιος να κρατήσει, πιστεύω πως οτιδήποτε δεν έχει ακόμη φθαρεί ή εξοντωθεί από τις προαναφερθείσες ¨αρετές¨, είναι άξιο αναφοράς, έστω κι αν έχει απομένει μια μικρή πλέον, μειοψηφία Ζακυνθινών για να το επιλέξει και να φροντίσει να το προστατεύσει, κόντρα στο ρεύμα της ισοπέδωσης και της αναισθησίας που καθημερινά θεριεύει σ’ αυτόν τον τόπο.
Επειδή η μικρή αυτή έρευνα όμως, αναζητά συγκεκριμένες αποκρίσεις και όχι τις μέχρι εδώ γενικολογίες αυτού του σχολίου, στο ερώτημα που θέτει απαντώ ότι θα κρατούσα τη Ζάκυνθο ως έχει, έστω και πληγωμένη, και θα πέταγα από πάνω της, ως μοναδική πιθανή σωτηρία της, όλους εμάς τους Ζακυνθινούς…

Nefelli είπε...

Ζάκυνθος, 12 Φεβρουαρίου 2008.

Λατρεύω (και κρατώ):

ΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΑΠ' ΑΚΡΗ, Σ'ΑΚΡΗ.
Τον αέρα της,τις θάλασσες,την ιστορία της,τους μεγάλους και μικρότερους ποιητές της,την κουλτούρα,την τρέλα της, τις γειτονιές της, τα χωριά της,τις καλημέρες της, τον Άγιο μας,τις καντάδες,τις μυρωδιές της,την ανατολή και τη δύση της,τον παλμό και την ανάσα της, τα φεγγάρια της και τον ήλιο της... τα ΝΕΑ παιδιά που θα'ρθούν ν'αλλάξουν, όσα οι κατέχοντες και προκατέχοντες την "εξουσία", κατέστρεψαν.

Μισώ (και πετάω):

Την έντονη σεισμική δραστηριότητα.
Το "κουτσομπολιό"-λασπολογία, της κάθε "Κατίνας" (θηληκού ή αρσενικού γένους).
Όλους τους χωρικούς, που κάποιο πρωί ξύπνησαν και έγιναν ξενοδόχοι, χωρίς καμιά κατάρτιση ή γνώση.
Το κυκλοφοριακό,ανεπίτρεπτο χάος, στο κέντρο της πόλης.
Μα πάνω απ'όλα μισώ, ΟΛΟΥΣ τους ΒΙΑΣΤΕΣ-διοικούντες της και τα ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ παιδιά-έργα τους.

Ελπίζω αυτή έρευνα, με κάποιο τρόπο
να δημοσιοποιηθεί και να τραβήξει τα παραχαϊδεμένα αυτιά κάποιων,που αξιώνονται "τίτλους".
Σε καληνυχτίζω και εύχομαι αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα για όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

Τι θα κρατουσα και τι θα πεταγα απο το Zante μας?

Το προσεισμικο παρελθον του θα κραταγα.

Για το τι θα πετουσα, ενα εχω να πω:
Στην Τουρκια τσιφτετελι χορευουν οι χανουμισσες και πανω ατα τραπεζια. Οι Γυναικες των Τουρκων και οι αδελφες τους, ουτε που σκεπτονται κατι τετοιο.

Βερναρδος είπε...

Θα κρατούσα τις χελώνες.
Θα πετούσα αυτούς που δεν κατάφεραν να τις κρατήσουν όπως θα έπρεπε.

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Θα κρατούσα :Στο ένα χέρι «Το Πορτοκάλι», παραμάσχαλα «Το Ραπόρτο», στο άλλο χέρι τα επτανησιακά φύλλα και στη καρδιά μου το νέο πανηγύρι του Άγιου Λύπιου τη Κυριακή του Θωμά.
Τι θα πέταγα: Όταν σε δυσαρεστεί κάτι στην αρχή πετάς, σβήνεις, απωθείς αργότερα καταλαβαίνεις το μάταιο του πράγματος. Τότε μεταμορφώνεις. Βλέπε και Διονύση Σαββόπουλου «Μη πετάξεις τίποτα»
Φτάσαμε στ' ανείπωτα
Μη πετάξεις τίποτα
Μας μεταμορφώνει μια πνοή
Τώρα ένα παιδί αρκεί
να μας εντοπίσει εκεί
κι όμορφος ο κόσμος θα 'ρθει πάλι να μας δει.

Ευχαριστώ για την ευκαιρία.Πάντα τέτοια.
Καλή Σαρακοστή.

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστω που μου δινεις την
ευκαιρια να συμμετασχω ξανα στην σελιδα σου.
Με ποιημα θα απαντησω, τι θα κρατησω και τι οχι απο την ομορφη και παντα αγαπημενη μου Ζακυνθο.

Ζακυνθο,

Θα πεταγα απο τα καλλη σου ευτουνα ουλα τα ξενα
τα ζωηρα φτιασιδια σου απο αλλου φερμενα

τα καλοκαιρινα φουστανια σου οπου στενα σου πηαίνουν
και ολους τσου ραφτες, Ζακυνθο, που μπαινουνε και βγαινουν

Και ετσι αφτιασιδωτη, ωραια
και παρθενα
θα σου σκαλώσω στα μαλλια τση Μεσογειου το ΣΤΕΜΑ.


Θα σε αγαπω ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ Ζακυνθο

Thank you for hospitality

Unknown είπε...

θα κρατούσα τα νεκροταφεία της, που έχουν το δικό τους ιόνιο χρώμα, και κάτι τις ακόμα.

θα πέταγα τους εξωφρενικά βαμμένους τρούλους των εκκλησιών, δλδ όχι τους τρούλους, αλλά κάτι εξωφρενικά χρώματα.

θα πέταγα, όπως λέει κάποιος παραπάνω που λάτρεψα, τους πολεοδόμους, θα άφηνα την πολεοδόμηση, αν και...

κυρίως, θα κρατούσα τη δόλια τη χελώνα, αλλά θα σάπιζα κυριολεκτικά στο ξύλο τους προστάτες της, κάτι δλδ σα μαφιόζους που προστατεύουν μαγαζιά τη νύχα...

θα κράταγα στα εστιατόριά της το τοπικό τους χρώμα, όσο κι αν αργούσαν,
και θα πέταγα ένα εντελώς μα εντελώς ψυχρό 'γκαρσονέ' προσωπικό, που προφανώς έρχεται από αλλού να τα μαζέψει το καλοκαίρι και να φύγει.

δε θα χρησιμοποιούσα για κράχτες στα εστιατόρια των χωριών τα ωραία αμαξάκια, που όπου κάνουν πιάτσα, με ξένους οδηγούς στα όρια της εφηβείας, γίνεται της τρελής από τους φοβερούς καυγάδες και τις βρισιές...
υποτίθεται ότι δεν είμαι ξενοφοβική, αλλά όταν μέσα σ'΄ενα παραδοσιακό σχήμα μπαίνει κάποιος και στο κάνει μαντάρα, καλύτερα άσταο. δεν αξίζει.

θα κράταγα την ευγένεια και το χαμόγελο των ζακυνθινών στις συναλλαγές τους με αγνώστους,
θα κράταγα το ήθος των τυχαίων ιερέων που γνώρισα, έτσι όπως τους είδα,
τη δύναμη των γηραιών γυναικών που συνεχίζουν να προσφέρουν τόσα στην καθημερινότητα,
και δε θυμάμαι τίποτε άλλο τώρα.
μια αίσθηση έχω, ότι θα ξαναπάω στη ζάκυνθο, όχι για τα τοπία της μόνο, μα κυρίως για τους ανθρώπους της.

Κουρσαρος-Καλόγερος είπε...

Τι να κρατήσω τι να πετάξω..


Μεσ’ από άλλες θύμισες στα περασμένα χρόνια
θαρρώ πως είναι ατέλειωτα οσά ’χω να κρατήσω
κι αλήθεια σκιάζομαι πολύ, τίποτα μην αφήσω.

Ακρογιαλιές και ουρανοί
μάντσιες και καντάδες
μπίμπιες και αρώματα εξοχής,
ταμπουρλονιακαράδες.

Κουρτάλισμα από πέταλα ηχούνε στις σαρτζάδες
βορτάρισμα στη Μπόχαλη, τρεχάλες στσι καμάρες,
γλυκιές καλοκαιριάτικες νυχτιές στους σινεμάδες.

Του Άγιου το λείψανο
καμπάνα που σημαίνει
παλιό ξωκλήσι, τέμπλο σκαλιστό
ήχος γαλήνης π΄ ανασταίνει.

Νεανικά σκιρτήματα, ερωτικές πρεμούρες
ψαρέματα κι αγαπησιές στου πόρτου τσι μαρόκους
κεράσματα, γλυκίσματα ,τηγανιτές φιτούρες.

Τέχνη, λόγος και ποίηση
αρέκιες, ανθισμένα μπουγαρίνια
τραγουδιστή ντοπιολαλιά
γιούλια και τζαντζαμίνια.

Κυριακάτικο πρωί μες την πλατεία
προσκύνημα στον Άγιο, περίπατος στο φόρο
ζωή και χρώμα και ιστορία.


Χώρος άλλος δεν έμεινε τίποτα να κρατήσω
επήρα τοσ’ από το χτες που δε μπορώ να ψάξω
μεσ’ τ’ άγριο το σήμερα κάτι άλλο για να πάρω
κι έτσι δεν έχω τίποτα στα χέρια να πετάξω.

Γιάννης Καλογερόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να κρατήσω το φυσικό κάλλος της Ζακύνθου και όσους αξιόλογους ανθρώπους έχω γνωρίσει.
Θέλω να πετάξω καθετί που δεν είναι αληθινό, γνήσιο, φυσικό και ανθρώπινο.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails